کلاس

استاد پای تخته دو بردار را در هم می آمیخت،فضای دلگیر تالار ، بچه های آخر کلاس را به رخوتی ملال انگیز فرو می برد.همه چیز مثل همیشه بود،کلاس برقرار،استاد استوار،دانشجو سر  کار

در عصر جدید همه چیز و همه کس چند کاره می شوند

دستگاه پخش و ضبط کاست و سی دی در یک مجموعه

ماشین پرینتر و کپی و اسکنر با هم

خودکار آبی بی نوای من ،هم از عشق می نویسد هم از درد

هم ریاضی هم فیزیک

در تقویم علامت هم می گذارد

در لحظه های بی خودی عکس دوستان فضایی را گوشه ی جزوه های محکم قوانین می کشد

ساعت به کندی می گذشت

لبخند استاد همواره همراهش بود

دلم برایش می سوخت،چگونه می توانست تحمل این همه چهره ی عبوس را داشته باشد

چرا سعی نکردیم برای همدیگر بهترین باشیم

خود من همیشه منتظر لحظه ی مو عودم

منتظر یک کلاس ایده آل

در حالی که  همین کلاس دم صبح نیز می تواند  بهترین لحظه های من را رقم بزند

ناخودآگاه چشمم به پسری می افتد که بی کم و کاست نسخه برداری از تخته می کرد

وه،چقدر انبوه گیسوانش زیباست

کلاس تمام می شود

درهای خروجی

منتظرانی که به معشوق می رسند